Moje spojrzenie na książkę "Thorn" Tomka Tomczyka

Miałam nie kierować się silnymi emocjami pisząc posty, ale raz że jestem u siebie i mogę robić co chcę, dwa jestem introwertykiem, odbieram więc sytuacje, książki, filmy czy ludzi o wiele silniej. Podchodzę do tego wszystkiego bardziej emocjonalnie niż reszta świata, która introwertyczna nie jest. Taki też będzie ten post, nasycony emocjami. Niektóre akapity mogą wydawać się niespójne, niepasujące do poprzedniego czy kolejnego ale to tylko pozory. Wszystko co napiszę jest ze sobą powiązane.

Idź za głosem serca

Najbardziej lubię się doładowywać i motywować historiami ludzi i tym jak pokonywali trudności, które pojawiały się na ich drodze. Zwłaszcza, kiedy w swoim życiu staję przed murem. Tacy ludzie inspirują mnie i ukazują rzeczy od strony, z której jeszcze na nie nie spojrzałam. To historie zwykłych-niezwykłych ludzi, jak Ty czy ja. Dają mi nadzieję, że ja też mogę. Że i we mnie są pokłady siły, pomysłów, wiary i odwagi. Dają mi też magię, nierzeczywistą wręcz pewność, że WSZYSTKO jest możliwe.